marianne-en-ruud-in-patagonie.reismee.nl

Smart fietsen

We zijn nu halfweg de Carretera aanbeland in de enige grotere plaats Coyhaique, waar we een wat luxere hostal hebben genomen en genieten van een rustdag. De tocht na het in het vorige verslag beschreven plaatsje Puyuhuapi was weer ongelooflijk mooi. Eerst een stuk langs het diepblauwe fjord, aan de oevers waarvan steile groene boswanden oprijzen met witte toppen op de achtergrond. In het fjord zien we drie dolfijnen kalmpjes zwemmen, die ondanks Mariannes aanmoedigingen geen flipperachtige snoekduik willen maken. Na een korte klim, op zo'n 25 km ten zuiden van Puyuhuapi, bezoeken we de spectaculaire Ventisquero Colgante, de hangende gletsjer. De vlak daarbij gelegen camping is zowaar vol – de weg is hier ook drukker – en dus zoeken we enkele kilometers verderop onderdak bij het aparte Aioniken, een overnachtingsplek op een steile helling in het oerbos, waar de jonge hippieachtige eigenaar wat cabañas en een paar tentplekjes van 3x2 m heeft aangelegd, plus een sanitairgebouwtje en een keuken met eettafel voor gemeenschappelijk gebruik. We brengen er een genoeglijke avond door met een drietal Duitse jongemannen en een paar groepjes jonge Chilenen, terwijl iedereen zo zijn potje kookt, en maken via iemands muziekboxje kennis met de voor ons onbekende muziekstijl reggaeton – wat mij betreft eenmalig. Auditief fantastisch daarentegen is het koor van vogels dat we 's nachts en 's ochtends horen.

De volgende ochtend krijgen we meteen een steile onverharde klim voor de kiezen, twintig haarspeldbochten omhoog door Parque National Quelat, maar onbeschrijflijk mooi. Het heldere warme weer blijft maar aanhouden, en de groene wouden, blauwe lucht en leigrijze pieken met sneeuwtoppen maken dat je elke vijf minuten opnieuw een ansichtkaartachtige foto wilt nemen. Na een hobbelige afdaling, waar we voor de zoveelste keer het drietal jonge Chileense fietsers uit Santiago tegenkomen, - Hola amigos, que tal - krijgen we weer een asfaltweg. Dan eerst nog anderhalve dag door een gebied met ongerepte bossen en bergen, en dan wordt het landschap opener, zien we weer weiden, koeien en iets meer bewoning, tot we een dertigtal kilometers voor Coyhaique weer eens op een echte verkeersweg rijden.


Bijna twintig jaar geleden heb ik de Carretera Austral al een keer gefietst met mijn vriend Marc, tevens vooraanstaand lid van de illustere Saaie Mannen Club. (Ons derde prominente lid kon destijds niet mee omdat hij net een gezin had gesticht.) Er is hier sindsdien veel veranderd – ha cambiado mucho aqui, zoals de Chilenen ons verzekeren. De eerste zeshonderd km zijn nu grotendeels verhard, er zijn veel meer voorzieningen zoals campings en winkels met proviand, er rijden campers rond en zelfs Chileense gezinsauto's. Maar de natuur is voor zover ik kan beoordelen nog steeds nauwelijks aangetast, en we fietsen af en toe nog steeds stukken met pakweg één auto per kwartier. Wat voor de beleving van de vakantiefietser misschien nog wel een grotere verandering is, is de komst van de smartphone met alle apps van dien. Om te te beginnen hebben we onze fiets-TomTom op de telefoon, PocketEarth geheten, waarop we thuis de kaarten van Chili en Argentinië hebben gedownload. Hij werkt met GPS, bereik heb je niet eens nodig, dus zelfs midden in de rimboe weet je altijd waar je bent. Je kunt eenvoudigweg niet meer verdwalen. Ook alle voorzieningen staan erop. Campings, benzinestations, de schaarse pinautomaten, noem maar op. We hebben bijvoorbeeld een rustdag in een dorpje en hebben geen zin zelf onze vuile was te doen. Ik tik 'lavanderia' in het zoekvenster. Ik heb een treffer vlakbij: wasserette Doña Anna. We volgen de op de telefoon aangegeven route, twee blokken verder en dan rechtsaf, en jawel, daar is Lavanderia Anna en we geven de was af. Bizar hoe volledig deze app is. Maar zeker in de wat meer verlaten gebieden is fietsen met PocketEarth geweldig: je kunt alles vinden, weet of een omweggetje naar een bezienswaardigheid te doen is, je kunt de namen van bergen of rivieren opzoeken, hoeft nooit meer de weg te zoeken naar een gereserveerd hotelletje, enz. enz.Van een andere fietser kregen we de tip over de app iOverlander. Daarop staan informele overnachtingsplekken – mooie veldjes bij een rivier, een verlaten gebouw, een afgelegen parkeerplaats – plus alle officiële campings – dat alles ingevoerd door allerlei reizigers zelf en de app bestrijkt de HELE wereld. Van de weg tussen zeg Roermond en Sittard tot zeg de weg tussen Wladiwostok en Irkoetsk kun je op die app de mooiste wildkampeerplekjes vinden.Een dan zwijg ik nog over warmshowers.com, booking.com, couchsurfing.com, googlemaps plus de miljoenen reisverslagen die je overal op het net kunt vinden. En daar komt dan dit verslag weer bij…

In antwoord op diverse vragen: Volgens mij koloniseerden de zeevarende Nederlanders al gebieden vanaf de zeventiende eeuw, van Nederlands Indië tot Suriname, en daar gingen dan naar ik aanneem de Nederlanders ook in later eeuwen nog naartoe. De Duitsers koloniseerden niet omdat Duitsland nog steeds niet bestond en daar waren veel Duitse burgers gefrustreerd over, te meer daar ze door die Duitse keurvorsten in hun koninkrijkjes altijd maar werden onderdrukt (aldus de toelichting in dat kolonistenmuseum), dus gingen ze hun geluk na 1848 elders beproeven.

Wat de wind betreft: we blijven maar mooi weer houden en als het een keer flink waait, hebben we de wind in de rug. De goden zijn kennelijk met ons, tot nu toe in elk geval, want we worden door allerlei reizigers die uit het zuiden komen gewaarschuwd voor de verschrikkelijke stormwinden die ons te wachten staan.

En nee, e-bikes hebben we hier nog niet gezien. Mariannes Rohlofnaaf en belt trekken hier veel bekijks. Bedankt voor de tip over het bomenboek Overstory, Laurent, ik heb het meteen aangeschaft. Ook hierbij staat de techniek voor niets.

Ten slotte heb ik na een paar dagen op de fiets voortdurend trek. Ze hebben hier ook bijzonder lekkere cola.


Reacties

Reacties

Frank

Dank je Ruud, voor boeiende reisverslag, uitleg kolonisten én de 1500 euro verdiend bij Media Markt. Cola?

Ruud

PocketEarth koop je voor een paar euro in de app store. De cervezas artisanales smaken hier trouwens ook best

Ans

Leuk om te lezen, jullie verslag.
Zo te lezen genieten jullie volop! Vooral blijven doen!!!
Lieve groetjes

Erik

Is dat niet saai 1258 km immer geradeaus? Hoewel zo'n fjord en vooral die hangende gletsjer (maar hij hangt toch niet; stort gewoon aan het einde een flink eind naar beneden) er wel erg mooi uitzien! Prachtig!

Wilma

Net eens even uitgebreid jullie verhalen gelezen en foto's bekeken. Wat ongelooflijk mooi en indrukwekkend.
Volgens mij iets om stil van te worden.
De natuur is zo uitgestrekt en immens en wat een rust.
En dan natuurlijk de verrassende ontmoetingen. Dat lijkt me elke keer weer bijzonder.
Blijf nog vooral lekker genieten van alles wat jullie op jullie reis tegenkomen.

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!